SÜRÜŞ İZLENİMİ - Mazda’nın ilanlarında da sıkça kullandığı orta üst sınıf modeli, markanın adeta dönüşünün simgesi olmuş durumda. Heybetli görüntüsü, sportif karakteri de buna destek veriyor
Bir dönem Türkiye’de hayli popüler olan Mazda, bundan yaklaşık iki yıl önce sadece distribütör problemleriyle gündeme gelir olmuştu. Bunu, bir ölçüde çözümleyen ve kendi kurduğu şirketle ithalata başlayan Mazda, şimdilerde yazılı ve görsel medyada orta üst sınıf aracı Mazda 6’nın ilanlarıyla kendisini hatırlatmaya çalışıyor. Bu ayki konuklarımızdan biri de, işte bu ilanları sıkça gündeme gelen Mazda6 oldu.
Türkiye’de 626 adıyla satıldığı dönemde lüks olarak konumlandırılan Mazda6, piyasada lüks sınıfta pek çok alternatifin gündeme gelmesiyle birlikte artık ait olduğu sınıfta yani orta üst sınıfta yerini almış durumda. Dolayısıyla Mazda6‘ya bu gözle bakıldığında, aracın sınıf ölçütlerinde konfor, donanım ve performans sergilediği açıkça görülüyor.
Öncelikle fotoğraflarla yetinmeyenler için ufak bir tasarım özeti sunalım. Markanın son dönemdeki modellerine damgasını vuran “V” şeklindeki ön radyatör ızgarası, ön çamurlukların üzerinden geriye doğru doğru akacakmış hissi veren çekik farları, gülüyormuş hissi veren ön tampondaki havalandırma ızgarası, spor modeli RX-8’den tanıdık şişkin ön çamurluklar ilk bakışta göze çarpan unsurlar.
Akıcı ve hafif basık gibi duran, ancak iri cüsseli görünn yan profili, araca dinamik bir karakter katmak amacını taşıyor kuşkusuz. Aracın belki de en beğendiğim tasarım detaylarından biri (ilk önce ön çamurluklarını beğenmiştim) elbette arka bölümü. Nitekim LED teknolojili olan arka stop lambaları, arka tamponun altında yer alan çift egzost çıkışıyla hayli sportif ve çekici görünüyor bana göre. Bunun yanında seçilen alaşım jantlar da kesinlikle yakışmış durumda.
Sade ama karışık
Gelelim en önemli bölümlerden biri olan iç mekana. Orta üst sınıf olmakla birlikte dinamiklik iddiasına sahip bir otomobil olduğundan, Mazda6’nın iç mekanında dengeli davranılmaya çalışılmış.
Bunun sonucunda sportif ve deri kaplı koltuklara oturuyor, deri kaplı ama orta bölümü yine alüminyüm görünümlü malzemeyle “bezenmiş” direksiyonla araca yön veriyorsunuz. Sonuçta aracın orta konsolu ve ön göğüs olarak anılan dashboard da benzer öğeleri taşıyor. Orta konsoldaki müzik sistemi metal görünümlü malzemeyle çevriliyken, dashboard ahşap kaplamayla adeta ortadan ikiye bölünmüş.
Sesi ve kalitesi (Bose marka tabii) gayet mükemmel olan müzik sistemi, çifk bölgeli ayarlanabilir otomatik kliması, aracın iç mekandaki en beğendiğim unsurları arasında. Ancak kullanımı pek pratik olmayan ve gündüzleri görmekte bazen zorlukla karşılaşılabilen yol bilgisayarı, çok büyük ve orta konsolda yer alan koltuk ısıtma düğmeleri için pek aynı şeyleri söyleyemiyorum. Ayrıca iki düğmenin eksikliğini çok hissettim: İlki bagaj kapağını içeriden açmak, diğeri de kapıları kilitlemek için.
Bununla birlikte aracın ön koltukları gerçekten vücudu çok iyi kavrarken, özellikle arka bölümdeki diz mesafesi hayli başarılı. En azından oturanlar öyle söylüyor. Elbette aracın ses yalıtımı da aracın başarılı yönlerinden. Zira rüzgar sesi diye bir şey duymak zor. Malzeme kalitesi ise plastik unsurların ses yapmamasını sağlıyor.
Gerçekten sportif mi?
İlk etapta bu soruyu, aracın kontağını çevirdiğimde kendime sordum. Çift egzost çıkışına rağmen motorun sessiz çalışıyor oluşu, öncelikle hevesimi biraz kursakta bıraktı.
Aracın kaputunun altında dört silindirli ve 147 HP gücünde bir motor yer alıyor. Bu sessiz motor, test aracımızda kısa oranlı altı ileri şanzımanla çıktı. Viteslerin kısa aralıklı olması, elbette aracın hızlanmasında etkin olmuş. Ancak alt devirlerde bir miktar durgun olduğunu söylemeden geçemeyeceğim. Şayet aracı 3000-3500 devir aralığında kullanırsanız sorun yok, ancak ara hızlanmalarda toparlanırken biraz mola veriyor.
Elbette aracın motor-vites kutusu eşleştirmesinin en büyük amacı performansın yanı sıra biraz da tüketim kaygıları. Bu şartlar alıtnda araç, karışık kullanımda 100 km’de ortalama 9.5 lt tüketti. Rakam ilk başta biraz yüksek gibi görünse de, aslında pek de öyle sayılmaz. Yani kısa oranlı vites kutusu, bu dört silindirli motorla hiç de müsrif değil. Bununla birlikte sanki biraz daha tork olsa iyi olurdu gibi geliyor.
Mazda6’nın sert karakterli amortisörleri, aracın konforunu çok da olumsuz yönde etkilemezken, yol tutuş konusunda özellikle de virajlarda hayli iyi olduğunu belirtmeliyim. DSC yani Dinamik Denge Kontrolü (ESP’nin ta kendisi aslında) sistemi de buna elbette yardımcı oluyor, ama onsuz da aracın çizgisini bulmada çok zorlanmadığını söylemek gerek. Güvenlik açısından frenlerinin de herhangi bir eksiği olmadığı kanıtlandı…
Sonuca gelirsek, Mazda6 görüntüsüyle ilgi çekmeyi başaran bir otomobil. Nitekim agresif ve şık. 57 bin YTL’den başlayan fiyatlara sahip aracın, dizel motor alternatifinin gelmesi ona daha çok yarayacaktır, buna eminim. Gerçekten de Mazda’ya dönüş yapmak için yeni “6” hayli uygun bir seçenek.
NELERİ VAR?
-----------
Mazda6 2.0
ABS ve EBD, DSC, Çekiş Kontrol Sistemi (TCS), 6 hava yastığı, çift bölgeli otomatik klima, Bose radyo/CD çalar, elektrik kumandalı camlar, elektrikli katlanabilir yan aynalar, deri koltuklar, ısıtmalı ön koltuklar, yol bilgisayarı, çok fonksiyonlu deri kaplı direksiyon simidi, sunroof, hız sabitleyici ve diğerleri...
